PERCY BYSSHE SHELLEY
Unë ngrihem nga ëndërrat e tua
nga i pari gjumë i natës embëlsim
kur erërat frymojnë ngadalë
dhe yjet mbulojnë me shkëlqim
Unë lind nga ëndrat e tua
dhe një ëngjëll në këmbët e mija më rri
a e di se ku do me çojë ai?
në dritaren e dhomës të gjumit tënd, Sa mire!
Ajri
i përgjumur kalamendet
në
errësirë,… nga curril’ i heshtjes
era e manjoleve butësisht rrëzohet
si
mendimet ngazëllyese në ëndërr.
Zëri
i bilbilave me të qarë
brënda
shpirtit të tyre vdes
ashtu
siç unë në zemrën
tënde të mbaroj dua
Oh
ja një gjë kaq e çmuar je për mua.
Oh më ngri nga bari të
lutem
kur unë të zbehem bie
vdes..
dhe lere dashurinë të
bjerë si puthje shiu
mbi buzët e mija dhe
qepallat e zbehtë.
Faqet janë të ftohta dhe
të bardha, i mjeri unë!
zemra më rreth zhurmshëm
dhe shpejt
oh fute në krahërorin tënd zemrën time përsëri
aty ku më e mbrojtur të
jetë.
Shqipëroi M.P.
No comments:
Post a Comment