Në anije

D.H Lawrence

Shikoji yjet shpirti im

në ujë duken më të shkëlqyer dhe të qartë

se ata sipër nesh, dhe më të bardhë

si zambakë uji.

Hije –yjet  hyjëzojnë , o shpirt,

sa yje në lundrën tënde janë?

sa hije shpirti yt mban

vetëm hijen time shpirt? Vetëm timen?

Kur une lëviz lopatat , shpirt,

shiko si yjet përzjehen

shkartisen, ndriçimit zbehen.

-Kështu i yti shkëlqen më shumë, o shpirt,

I shkreti ujë yje-rrjedhur

ujë i braktisur, i derdhur,

-Qiejt janë të palëkundur – më thua- shpirt

yjet e tij qëndrojnë të patundur.

Ja,  atje tej e pe

yll i këputur ra mbi ne,

as yjet në qiell nuk janë të sigurt

-Po i yti shpirt? Po i yti?

Po sikur, o shpirt, ndonjëherë

i yti të humbë në valën humnerë

do biesh në errësirën si varr

të  mekur, shpirt, do mekesh?

Shqiperoi M.P.

Krahë-thyer…

Krahë-thyer janë premtimet

sepse njerëzit nuk kanë rrenjë

dhe fjalë e tyre këputet e bie

si degë apo gjethe e lagur në vjeshtë.

Por kur ëndrrat e ushqyera me vesë

mbi bar të njomë flenë gjumin e rremë

dhe nga dritarja e pambrojtur një dorë i vjedh,

kujtoj gjithmonë me mall një vënd

në udhën gjarpëruese Tiranë-Prishtinë

ku dy pemë krahët ngërthejnë me dhimbjen

e turpave që njëri tjetrin nuk arrijnë.

……………………………………………………….

Një lumë-gjarpër rrjedh i tërbuar

nën një urë  psherëtimë.

Të kujtoj…

Pablo Neruda

Të mbaj mend ashtu siç ishe vjeshtën e kaluar

ti ishe ajo bereta gri dhe ajo zemra e heshtur

në sytë e tu flakët e muzgut kafshonin njëra tjetrën

ndërsa gjethet binin mbi ujrat e shpirtit tënd

I rrethova krahët rreth teje si një dredhëz

gjethet e mbështollën zërin tënd që ishte i ngadalshëm dhe i paqtë.

turrë drush në te cilën admirushëm digjej etja ime.

zymbyla të ëmbël të kaltër më ngatërroheshin në shpirt.

Sytë e tu janë nisur tashmë dhe vjeshta është akoma larg

bereta gri, cicërimat e zogjve, zemra sa një shtëpi

në drejtim të së cilës malli im i thellë shtegëton

dhe puthjet që bien të lumtura si xixa zjarri

Qielli sipër një anije. Fushat nën kodra.

Kujtimi im për ty është prej drite, prej tymi, prej një pellgu të qetë.

pas syve të tu, thellë pas tyre, mbrëmjet flakëronin

gjethe të thata vjeshte bënin shtjellje në shpirtin tënd.

Shqiperoi M.P.

Halloween

Halloween, Halloween

ti konti Dracula, unë e dëshpëruara alerquinë   

e zezë  e majta me një pikë loti gri

e bardhë e djathta me pikën e lotit të zi

Eja- të them- të kam lejuar

të gjithë gjakun që në deje rrjedh, ma pi

të lutem – të them -  kockat vetëm mi ruaj

dhe dy pikat e lotëve, një të zi e një gri….

©M.P.