Pas
kaq kohë heshtje vrastare ai i kishte shkruar dy rreshta email ku i thoshte që
e kishte marrë malli shumë për të dhe se e kishte parë në ëndërr sikur e
kërkonte udhëve të qytetit të tij të lindjes. I shkruante se donte shumë ta
shihte, ta takonte.
“Patjeter-i
ishte përgjigjur ajo- por i vetmi vënd ku mund të të takoj është një dhomë
hoteli që ti e di. Dhoma duhet të jetë e paguar nga ty”
Ai
e kishte marrë si një shaka të hidhur dhe të qëllimtë, sepse ata të dy prej
kohësh nuk bënin më seks bashkë. Në fillim i kishte ikur atij dëshira dhe më
pas, ftohtësia e tij kishte vrarë përfundimisht pasionin e saj të pazakontë.
Por për t'i qëndruar sfidës, ai pranoi dhe i tha që kishte zënë një dhomë tek
“Lëndinat” – kështu e kishin pagëzuar hotelin ku kishin pas shkuar zakonisht
dhe ia njihnin shumicën e dhomave.
E
kishte pritur tek parkimi para hotelit dhe ajo si gjithmonë e përpiktë kishte
ardhur. Të dy kishin qeshur dhe ishin përqafuar me mall, pastaj ishin ngjitur
deri në dhomën që ai kishte prenotuar. Sapo kishte mbyllur derën me kyç ai
kishte qëndruar në mes të dhomës me krahë të hapur duke pritur që ajo ta
përqafonte. “ ne kemi ardhur vetëm për të folur dhe për tu parë” ia kishte
kthyer ajo me fytyrën në të cilën nuk kishte më asnjë gjurmë buzëqeshje dhe që
ashtu e ngrysur dhe e vrarë i dukej e shëmtuar. “ E di, e di… kishte
këmbëngulur ai, po hajde këtu njëherë “ dhe e kishte përfshirë në krahë dhe e
kishte ngritur peshë ndërsa ajo përpiqej të kundërshtonte dhe çlirohej. Pastaj
e përplasi në krevat dhe për çudinë e të dyve provuan një seks-luftë që nuk e
kishin provuar asnjëherë më parë. Përzjerë në akt të gjitha hidhërimet dhe
vuajtjet që i kishin shkatuar njëri tjetrit, si një çlirim i trupit dhe i
shpirtit nga e keqja, si një fitim lirie, falje, përmbyllje. Ajo gjithmonë
rënkonte me zë të lartë dhe pas çdo orgazme të saj rilindte një dëshirë e re
për të.
Pastaj
u shtrinë të dy të mbledhur në pozicion fetusi, ajo me shpinën në barkun e tij,
këmbët të thurura me të njëri tjetrit dhe pushuan për disa minuta. Papritur ajo
u ngrit sikur t’i ishte kujtuar diçka. Mori mbathjet e saj rozë të çelur me tyl
të tejdukshem dhe i afroi pranë fytyrës së tij.
“Cfarë
do të bësh?”
“
Hiç.”
Vështimi
prej djallushe e përgënjeshtronte hiç-in e saj. “Rri urtë” Ajo u përpoq që tia
vinte në kokë të mbathurat e saj në mënyrë të tillë që rrethi i tyre t’i
rrethonte kokën dhe pjesa tjetër ti qëndronte mbi kokë si kapele. “Rri urtë” e
shtyu ai. Filloi një luftim i vogël të cilin ajo e humbi, bëri sikur u mund dhe
qëndroi urtë. Pas pak minutash e provoi prap dhe kësaj here beteja u shoqërua
me të qeshura të mbytura, por ajo humbi
përsëri. “ Më leeerrr, kam shumë qef, dua të të shoh si dukesh… të
luuuteeeeemmmm” dhe të qeshurat vazhdonin.
“Rri
rehat tani, nuk është e mundur kjo që thua… Nuk të le …”
”Po
të lutem, të lutem, të lutem…” Ai qëndroi fort në të tijën. Ajo nuk hiqte dorë.
Si një mace dinake qëndronte, bënte për disa momente sikur e kishte harruar dhe
pastaj provnte përsëri. “Ok, mirë, hajde se po të le… kalama”. Ajo ia vuri me
të kukurisura të forta mbathjet e saj në kokë dhe filloi të mbante barkun me
dorë nga e qeshura. “ Hë u kënaqe tani?” e pyeti ai dhe u grit me gjithë
“kurorë” në kokë dhe shkoi të bënte dush në banjo. Kur doli nga dushi, i
mbështjellë me peshqir dhe me mbathjet e saj në dorë, vuri re që dhoma ishte e
zbrazët. Ajo nuk ishte më aty. Nga dritarja erdhi zhurma e një motorri makine
që u ndez.
marrë nga vëllimi "Marrëzi e Viteve të Thyer"
©M.P.
