Kjo stinë nuk vjen nga qielli
por ngjizet në zemër të tokës
plas koren e bardhë
si cipën e vezës
dhe lëngjet ia lajnë mollëzat..
Çdo fije bari e lindur
më sheh me sy fëmije
njësoj si dhe sytë e ketrit
që ujë shiu pi
e trembet kur këmbët e mia
me dheun e shkrifëruar
bëjnë dashuri.
Toka e ngopur
merr frymë thellë
shkund baluket e gjelbërta
e etur
ngjit buzët
e gjurmët e hapave më puth.
Kjo stinë që vrapon kapilarëve
shpërthimeve të sythta
udhëtimin ndal.
4 comments:
e thelle si deshirat tona te fjetura,komplimenta!
Faleminderit e dashur xheni, :)
...DHE unë u ndala nga befasitë e metaforave të thjeshta dhe elektriyuese...Urime
L.Xhuli nga Athina
Mirese-erdhe L. dhe faleminderit per komentin.
mirulexofshim :)
Post a Comment