O Shpirt i ngelur cung e lakuriq
pa një dredhëz që të të rrethojë a ngrohë…
t’i përtypi degëzat një pëshpërimë tinzare
një jugë e thatë e qëllimshme
dhi e butë por aspak manare.
Degëzat… që nga sythet të mbështjellë,
nëntë herë me rrathë …ruajtur nga dimri në dimër…
të trembura … nuk donin të dilnin
i yshti ky fllad i pabesë…i joshi…i shastisi,
ia thau një nga një te nënte shtresat e nënkresat
me nënte çelësa ia kyçi dyert e harresës
dhe të nentë çelësat dimrit mjekërcjap
ia vari këmborë.
o shpirt i zhveshur e mbetur cung …
degëzat kurore u bënë
për një Adam gjarpëror…
veç rrënjët fort po lulëzojnë nën dhè
bymehen forcohen lëvrijnë e gati rrinë
presin afshin e një pranvere të re.