Zog i ujrave, zog i ujrave
që ecën pranë meje
dhe ngultazi më vështron serbs në sy…
Ti nuk mi çukit dot sytë.
Sytë i përkasin atij korbit atje mat’anë
që pret i qetë, i zi dhe i sigurt
natën të më mbulojë.
Zog i ujrave, zog i ujrave…
Sytë i kam të errët dhe të thellë
nuk do ta kenaqin urinë tënde meskine
urinë tënde të pangopur për sy te ceket
dhe pa shprehje, të cilët ti t’i “vjedh nga duart”
ndaj pret qetësisht ai korb i zi atje tutje
për të marrë çfarë i përket,
sapo dielli të rrez'ohet mbi liqen
dhe valët të ma nanurisin gjumin rëndë.
©M.P.
