U këput dhe gjethja e fundit e ra
në prehër të vjeshtës
shtruar këmbëkryq në park.
Të dy e pamë, stolisur si për dasëm
tek i lutej erës dredharake ta merrte...
...në gji të saj ta mbështillte
Degët u drodhën vetëm për një çast.
Qeshi tinëzarja erë, tek gjethja binte
në dheun e ashpër...
...ashtu si fjalët e dashura bien
në prehërin e ftohtë të mospërfilljes.
No comments:
Post a Comment