Wednesday, April 30, 2008

Zhubrosur

Me kane humbur te gjithe kremastaret.
Veten time
te hedhur pa kujdes
mbi krevat,
komo,
apo karrike....
nuk kam se ku ta var.

Truri,
lekura,
krahet,
kembet,
gishterinjte,
te gjithe te zhubrosur...

Dhe te nesermen ne mengjes
perseri i vesh
ashtu....
te pa hekurosur.

5 comments:

Rocky Girl said...

Kull më pëlqeu!

E di, KAM, të kam lexuar shpesh dhe një gjë më ka bërë përshtypje, ky koncepti yt mbi varjen... e shoh që e përdor shpesh në prozë e poezi. Nuk e di po do të më pëlqente të merrja vesh pak më shumë.
Respekte!

Kamomila said...

Ke te drejte rocky girl. Mund te te them qe me paske lexuar me mire nga ce kam lexuar une vetveten... :)
Sigurisht qe perdorimi i konceptit mbi varjen do e kete nje shkak dhe une duhet te rremoj neper subkoshience qe ta gjej... :)
Te pershendes dhe..... hajde prap :)

Anonymous said...

Vetem mos na shpjego varjen e vetes...sa shaka e shemtute.
poezia me pelqeu.ate vargun "nuk kam ku ta var" do e hiqja...eshte i tepert.


pershendetje Iz

Kamomila said...

Jo jo, kam shume jete une brenda meje dhe nuk ka "varese" ku mund ta var ( lol )
Faleminderit per komentin Kapiten...

eni said...

poezi shume e fuqishme dhe sa te verteta te tera sa thua!
shume bukur!