Muza ime më merr për dore
në ca rrugëza të ngushta më shpie,
kundërmon era e plehrave
e biskotave të sapo pjekura
dhe ndrisin gurët e kalldrëmit.
Këmbet i ka të gjelbërta.
Të holla si fije gjineshtre.
Më tregon barkun e rrumbullakët
qesh me kërthizën
dhe me një gropë të hapur nën të
që unë kam frikë ta shoh…
Ka sytë kureshtarë
të një fëmije të sapolindur
që një dritë djallëzie ia mbush
sa herë më sheh të pengohem
në kapicat e mbetjeve njerëzore.
I ka të kaltra flokët
me aromë mimozash
përzjerë…
Në fytyrë m’i përplas
era që luan me to…
Muza ime është lakuriqe…
Paturpësisht më tregon me gisht
pjesët e trupit një nga një
dhe gropëzen e errët nën bark
që unë nuk dua ta shoh...
No comments:
Post a Comment