Gruaja Zambak

Këmbëzbathur shëtit me kërcejte e hollë
mbi rërën e lagur të bregut
lëpirë nga valët gjuhëshkumbë...
Suprinën drithëro me flokët e shelgëta
nga thithkat le të rrjedhë e bardha dritë lumë
Në ninëzat e tua seksin gëlltit...
Krahët e kulpërta rreth trupit tënd mbështill
Dhe ujrat le t’i puthin gjymtyrët e poshtme...
Të kaltërta dridhje që liqeni pëshpërit
me prekje lëkure i ndiz
Tendosu nën zhurmën e gjelber në breg
dhe po brënda ninëzave
vdis.