Të thashë: “këtë mëngjës para së gjeli të këndojë
ti tre herë do më mohosh”…*
Si këmbanë bosh është truri im
dhe nuk kuptoj përse nuk bie…
Nga larg vjen troku i një muzgu
ngarkuar me baltë hi e thëngjinj..
Kujtimet palë palë ti kam vendosur
në sirtarin e poshtëm të çorapeve
që merr çdo mëngjes kur nisesh për në punë.
Unë të pres dhe të kujtoj çdo herë
që ky është mëngjësi pas këngës së këndesit
dhe ti më thua “do e shkruash….”
No comments:
Post a Comment