Ti...si shiu...

Po bahen t’shkurtna dit’t e vitit

e degët gjethet po i lotojnë pa pra,

me krahët e lagët dheun po e mbshtjell
melankolia e ksaj vjeshte t’dyt

Ti vjen si shi i trishtë në mbramje

dhe në mjes ikën

si fjalë e ngecun n’fyt

kisha me dasht veç me u mbshtjell nën pallton tande

e si fije drite prej syve me t’rrëshkitë

me shallin tim te kuq me ta ndjell andjen

me frymën-fllad ta përkdheli kryt

Por ti vjen si shi i trishtë në mbramje

dhe ikën n’mjes

si fjalë e ngecun n’fyt.

Kisha me dasht veç zanin me ia ndi lkurës tande

e s’bashku me timen nji kang t’çjerrë

me e kendue. Tue ecë n’nji rrugë t’pa shkelun

nën një dritë hane…

Por ti vjen si shi i trishtë n’mbramje

dhe në mjes ikën

si fjalë e ngecun n’fyt

E kam pa rujt nën qerpik për ty nji breg t’kaltër

me dallgët here t’rebelueme e here lozonjare

e kam pa rujt edhe nji qill krejt blu

veç me nji re t’bardhë sa me shplodh sytë e tu

Por ti vjen si puthje shiu t’trishtë në mbramje

dhe n’mjes ikën

si fjalë e ngecun n’fyt.

©M.P.