T’i rrënuan
muret e qytetit
e di!
te gënjyen
mashtruan me dredhi
t'i shembën
urat digat dhe shtëpitë
dhe shumë
gjatë të zvarritën
dhe përdorën
ty…
Dje një
qytet u rrafshua në Siri
dhe nesër
një tjetër diku nëpër botë
do të
rrafshohet përsëri
por në
mëngjes prit diellin që të lindë
ta shohësh
dhe të të shohë…
do t’vije…
do t’vije….
Për
Krishtlindje në shtëpi
me gërshërë
në dorë të erdhi një çilimi
e di!
të gjitha
ëndrat që kishe varur në pemë
ti preu një
nga një
kukullave ia
nguli tehun në bark
llambushkat
i theu dhe zjarr bredhit i vuri
Nga tymi sytë
te lotuan
të dhembën
mushkëritë…
Me mijra
peme u dogjën dje në botë
nesër do
digjen njëmijë të tjera me siguri
por në
mëngjes do të lindë një diell i ngrohtë
që do të
shohë dhe do ta shohësh…
Do t’vijë…
do t’vijë…
krejt
padrejtësisht për të mijtën herë
të kanë
plagosur rishtazi
dhe gishtin kane drejtuar nga ty,
dhe gishtin kane drejtuar nga ty,
e di…
dhe ti kulaç je mbledhur
plagën si
kafshë e vogël e vetme lëpin
nga dhimbja
nuk bëzan por shkruan këtë këngë
për mijra
kafshë që dje nëpër bote u vranë
dhe për
njëmijë të tjera që do vriten nesër përsëri
duke pritur
diellin që do linde gjithmonë në lindje
Për të të
parë dhe për t’a parë…
Do t’vijë…
do t’vijë..
©M.P. ( 02.12.18)
No comments:
Post a Comment