Dimër

O Shpirt i ngelur cung e lakuriq

pa një dredhëz që të të rrethojë a ngrohë…

t’i përtypi degëzat një pëshpërimë tinzare

një jugë e thatë e qëllimshme

dhi e butë por aspak manare.

 

Degëzat… që nga sythet të mbështjellë,

nëntë herë me rrathë …ruajtur nga dimri në dimër…

të trembura … nuk donin të dilnin

i yshti ky fllad i pabesë…i joshi…i shastisi,

ia thau një nga një te nënte shtresat e nënkresat

me nënte çelësa ia kyçi dyert e harresës

dhe të nentë çelësat dimrit mjekërcjap

ia vari këmborë.

 

o shpirt i zhveshur e mbetur cung …

degëzat kurore u bënë

për një Adam gjarpëror…

veç rrënjët fort po lulëzojnë nën dhè

bymehen forcohen lëvrijnë e gati rrinë

presin afshin e një pranvere të re.