Bukovski mbi të shkruarit

Keshtu pra, ti deshiron të bëhesh shkrimtar?

Nëse nuk të vjen si një shpërthim nga brendësia

pa marrë parasysh asgjë,

mos e bëj atë punë!

Nëse nuk të vjen pa të pyetur fare

nga thellësi e zemrës, mendjes, gojës

rropullive të tua

mos e bëj !

Nëse do të të duhet të ulesh

e të qëndrosh me sytë ngulur për orë të tëra

mbi ekranin e kompjuterit

apo përkulur mbi makinën e shkrimit

duke kërkuar fjalën e duhur,

kjo nuk është punë për ty !.

Nëse do e bësh për para apo për famë,

lëre atë punë.

Nëse do e bësh

për të pasur gra në shtratin tënd,

as mos mendo të shkruash !

Nëse do të të duhet të ulesh mbi të

e ta shkruash dhe ta shkruash dhe ta rishkruash përsëri,

më mirë lëre atë punë.

Nëse të duket e vështirë

vetëm duke e menduar,

mos e bëj!

Nëse përpiqesh të shkruash si dikush tjetër,

mos u merr fare me të shkruarën.

Nëse ulesh aty

dhe pret që shkrimi të gjëmojë jashtë teje

dhe pret e pret dhe ai nuk del,

merru më mirë me diçka tjetër.

Nëse shkruan që sëpari t’ia lexosh të dashurës ,

të dashurit, gruas apo prindërve

ose një tjeter njeriu kushdoqoftë

ti nuk je akoma gati.

Mos u bëj si shumw shkrimtarë,

si mijera njerëz që e quajnë veten shkrimtarë

mos u bëj i zymtë, i mërzitshëm

dhe i shtirur,

mos u konsumo duke dashuruar vetveten

Bibliotekat e botës gogësijnë përgjumshëm

mbi tipa të këtij lloji.

Mos i shto ata më shumë.

Mos u merr fare me atë punë.

Për sa kohë që nuk të ka shpërthyer

nga thellësia e shpirtit tënd

si një raketë,

për sa kohë që

të qëndruarit indiferent karshi saj

nuk të bëjnë të çmëndesh apo të vrasësh veten

a dikë tjetër,

mos u merr me atë punë !

Për sa kohë që dielli brenda teje

nuk t’i ka djegur akoma rropullitë

mos e bëj .

Kur vërtet të jete koha

dhe nëse je ti ai i zgjedhuri,

ajo do të ndodhë vetë

Dhe do të vazhdojë e do të vazhdojë

derisa të vdesësh ose derisa

ajo të vdesë brenda teje.

Nuk ka asnjë mënyrë tjetër

dhe kurrë nuk ka pasur.

Bukowski on writing

So, you want to be a writer?

If it doesn't come bursting out of you
in spite of everything,
don't do it.
unless it comes unasked out of your
heart and your mind and your mouth
and your gut,
don't do it.
if you have to sit for hours
staring at your computer screen
or hunched over your
typewriter
searching for words,
don't do it.
if you're doing it for money or
fame,
don't do it.
if you're doing it because you want
women in your bed,
don't do it.
if you have to sit there and
rewrite it again and again,
don't do it.
if it's hard work just thinking about doing it,
don't do it.
if you're trying to write like somebody
else,
forget about it.

if you have to wait for it to roar out of you,
then wait patiently.
if it never does roar out of you,
do something else.

if you first have to read it to your wife
or your girlfriend or your boyfriend
or your parents or to anybody at all,
you're not ready.

don't be like so many writers,
don't be like so many thousands of
people who call themselves writers,
don't be dull and boring and
pretentious, don't be consumed with self-love.
the libraries of the world have
yawned themselves to sleep
over your kind.
don't add to that.
don't do it.
unless it comes out of
your soul like a rocket,
unless being still would
drive you to madness or
suicide or murder,
don't do it.
unless the sun inside you is
burning your gut,
don't do it.

when it is truly time,
and if you have been chosen,
it will do it by
itself and it will keep on doing it
until you die or it dies in you.

there is no other way.

and there never was.