Friday, February 8, 2008

BURRI QE NUK KISHTE SY

Tregim nga MacKinlay Kantor


Nje lypes ishte duke ardhur qe nga rruga, ne kohen qe z. Parsons sapo doli nga hoteli. Ishte nje lypes qorr qe mbante ne dore ate shkopin e tejperdorur te te verberve me te cilin trokiste me kujdes rrugen nga do kalonte, ne nje perpjekje te fshehte per te kompensuar verberine e tij. Ai ishte nje djalosh kokelesh e qafetrashe: palltoja e tij ishte e yndyrshme ne pjeset e perparme dhe xhepat, ndersa dora i qendronte e hapur mbi koken e shkopit ne nje lloj lidhje te paefekteshme.Mbi sup mbante nje traste te zeze ne te cilen me sa duket kishte dicka qe ai e shiste..... Ajri kishte aromen e pranveresdhe rrezet verdhacuke te diellit ngrohnin asfaltin... Z. Parsons sic qendronte ashtu perballe hotelit, duke ndjere klik- klak-un e te verberit qe afrohej, ndjeu papritur nje keqardhje prej budallai per te gjitha krijesat e verbera..... Mendoi kenaqesine qe i sillte fakti qe ishte gjalle. Ca vite me pare ai kishte qene dicka me shume se nje punetor i thjeshte; tani ai ishte i suksesshem, i respektuar, i admiruar….. agjent sigurimesh… dhe i kishte arritur te gjitha keto i vetem, pa mjete, duke luftuar pertej pamundesive te tij…. Gjithesesi ai ishte akoma i ri. Ajri i kalter i pranveres qe i sillte ndermend eren e fushave dhe shkurreve te egra e mbushi ate me nje ndjesi te kendeshme..... Ai beri nje hap mbrapa, nderkohe qe i verberi i kaloi prane me tak –tukun e shkopit te tij. Kokeleshi u kthye menjehere..... “Degjoni, boss. Me kushtoni vetem nje minute nga koha juaj..... “ Eshte vone. Kam nje takim. Do qe te te jap ndonje gje ? »- foli z Parsons.... « Une nuk jam lypes, boss. Te betohem per kete. Kam dicka te vogel te nevojshme » - ai kerkoi verbtazi derisa vuri ne doren e z Parson nje objekt te vogel.- « Kete une e shes. Nje dollar. Cakmaku me i mire qe mund te gjesh.".... Z. Parson qendroi aty, paksa i bezdisur dhe i sikletosur. Ai dukej teper i pashem me kostumin e tij shik, ngjyre gri , me kapelen gri si dhe shkopin e tij prej bambuje. Sigurisht qe i verberi nuk mund t'i shihte te gjitha keto..... “ Por une nuk pi cigare- tha ai”.... « Degjo, une ve me bast qe ti njeh gjithe ata njerez qe pijne cigare. Nje dhurate e vogel e kendeshme. », u perpoq t'ia mbushte mendjen burri. « Dhe per me teper zoteri, ti nuk do e kishe problem te ndihmoje nje te varfer apo jo? » Ai e kapi z Parsons nga menga..... Z Parsons psheretiu dhe e vendosi ne xhepin e jelekut. Nxorri dy gjysma dollari dhe ia futi ne dore burrit. « Sigurisht qe une do te te ndihmoj ty. Ashtu sic the, mund t'ia jap ndonjeriu. Ndoshta djalit qe qendron tek ashensori »- Ai hezitoi per nje moment duke mos dashur te behet kurioz i merzitshem qofte edhe me nje te verber. » E ke humbur shikimin komplet ? » - e pyeti pastaj..... Kokeleshi futi ne portofol dy gjysmat e dollarit. « Katermbedhjete vjet boss. » Pastaj shtoi me nje lloj krenarie cmendake. « Westbury, zoteri, une jam nje nga ata ».... « Westbury, » perseriti z. Parson. « Ah, po. Shperthimi kimik… Gazetat nuk e kane permendur ate prej vitesh, por ne kohen qe ndodhi, ajo ishte nje nga katasrofat me te medha.”.... “ Ata te gjithe e lane ne harrese “ Djaloshi, terhoqi kembet me pertese. “ Une nje gje mund te them boss: kush ka qene atje, nuk mund ta harroje ate kurre. Gjeja e fundit qe pashe, ishte reparti C qe shembej perdhe nen nje pluhur te madh dhe ate gazin e mallkuar qe derdhej brenda nga te gjitha dritaret e shperthyera..... Z Parsons u kollit. Por shitesi ambulant i verber, ishte tashme ne trenin e fantazise se tij qe e conte mbrapsht ne te kaluaren dramatike. Dhe gjithashtu, ai po mendonte qe mund te kishte me teper se gjysma dollaresh ne portofolin e z Parsons..... “ Vetem mendo per nje cast boss. Ishin njeqind e tete njerez te vdekur dhe dyqind te plagosur dhe mbi pesedhjete nga ata humben shikimin. Te verber dhe te shkalluar”- Ai kerkoi verberisht dhe preku pallton e z. Parson me dore. « Po ju them zoteri qe lufta nuk ka asgje me te tmerrshme se ajo. Nese do i kisha humbur syte ne lufte, patjeter qe do kujdeseshin per mua. Por une isha vetem nje punetor i thjeshte qe punonte per ata. Dhe ja c’me ndodhi. Ti ke shume te drejte. Ja c’me ndodhi, ndersa ata kapitalistet mbushnin xhepat. Ata ishin te siguruar, mos u shqetesoni per ta. Ata-…”.... “Te siguruar,” perseriti ai qe po e degjonte. » Po, kjo eshte ajo qe une shes »-.... « Ti deshiron te dish si i humba une syte ? » - bertiti burri. « Ja ta tregoj une ! » Fjalet zbrazeshin duke mbajtur me vete nje drame te hidhur te studiuar mire dhe te treguar shpesh here per para. « Une isha atje ne repartin C, ne fund te te gjithe njerezve qe suleshin perjashta. Jashte ne ajrin e hapur, gjithsesi ishte me mire, edhe pse godinat shperthenin majtas dhe djathtas. Shume njerez arriten te dalin nga dyert dhe vrapuan jashte. Dhe pikerisht ne momentin kur une isha duke dale, duke u ngjitur aty midis shkalleve te atyre cisternave te medha nje djale mbrapa meje, me kapi nga kemba. ‘Me ler te kaloj une i pari’ me tha. Ndoshta ishte i budallallepsur, nuk e di. Une jam perpjekur ta fal ate brenda shpirtit tim boss. Ai ishte me i madh se mua. Me shtyu mbrapa dhe u ngjit duke shkelur siper meje.Me hodhi ne pluhur dhe iku duke me lene ashtu te shtrire mes gjithe atij gazi helmues qe derdhej mbi mua nga te kater anet dhe mes flakes e gjerave te tjera.... » Ai beri nje gelltitje te studiuar dhe qendroi duke pritur si budalla. Ai mund ti imagjinonte fjalet pasuese : Fat i keq, vella. Tani une dua te.... « Kjo eshte historia boss ».... Fershellima e eres pranverore i kaloi prane e lagesht dhe vibruese..... “ Jo krejtesisht ashtu” Tha z Parsons..... Shitesi ambulant i verber u drodh me nervozizem. “ Jo krejtesisht? Cfare do te thuash, ti?”.... “Historia eshte e vertete.” Tha z Parsons. “ me perjashtim te faktit qe ka ndodhur nga e kunderta ».... « Nga e kunderta ? » Uleriu ai ne menyre te pa sjellshme. » Cfare po thua boss ? ».... « Une kam qene ne repartin C, » tha Z Parsons. “ Ka ndodhur e gjitha nga e kunderta. Ti ishe ai djaloshi qe me hodhe mua ne pluhur dhe u ngjite duke shkelur siper meje. Ti ishe me i madh se mua, Markwardt. ».... Burri i verber qendroi gjate i heshtur duke u gelltitur si nje kale. U gelltit perseri : « Parsons. Per Zotin. Per Zotin ! Une mendoja qe ti... »Dhe pastaj bertiti si nje djall : « Po, ndoshta ka qene ashtu si thua ti, ndoshta ka qene ashtu. Por une jam qorr ! Jam qorr, dhe ti qendron aty duke me lene mua te deklamoj para teje duke qeshur me mua ne cdo minute ! Une jam qorr ! ».... Njerezit ne rruge filluan te kthenin kokat dhe te shikonin ata..... « Ti u hodhe ne pluhur, por une jam qorr ! Me degjon apo jo ? Une jam..... ».... « Te degjoj » tha Z Parsons, « Mos bej kaq shume zhurme per kete Markwardt.... edhe une ashtu jam. »

Perkthyer nga Merita Paparisto

2 comments:

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Perzgjedhje me sqime..Athina