Liqeni

Eja të shohim liqenin

të shkrijmë çfarë ngriu

ky vit i gjatë

i mbrapshtë

i lodhshëm

me një stinë të njëtrajtëshme

me të njëjtin emër të katër herët,

me një diell si sëmundje e butë…

apo amebë e madhe që i hëngri gjithë dashuritë…

Patat e egra nuk shtegetuan

janë përsëri aty në mes

ku i lamë vjet,

të gjalla

të pakallura

si ky vit i egër i sivjetshëm …

Por liqeni merr frymë  dhe na pret si përherë

i zbutur është bregu i shtruar i gjelbër

kallamishtet do na njohim sapo të na shohin

gushkuqët do na këndojnë një këngë të hidhur

për një zog të vogël që sapo ra nga foleja…

pastaj do ecim përdore në udhishtë

duke kërkuar nëse gjurmët që mbollëm vjet

kanë mbirë…

për të shënuar një vit me një stinë të re…