Terr që
shket nën derë,
letër
dashurie mbushur me premtime
që kurrë nuk
do lëndosh kafshosh
fshehurazi,
shkatërrosh
Si një
virus…
Terr që
ngjitesh në trup rrëshqitesh
me njëmijë
këmbë të padukshme
të lagështa,
të heshtura, të leshta
të një mëshire
vrastare…ngjitesh
Si një
virus…
Terr, që përbetohesh,
lutesh
afrohesh
rrëshkitazi, përlotesh
në përqafim
të pushton
shtrëngon
ngadalë t’merr frymën
Si një
virus…
Terr qe
tinëzisht të gënjen
të ha, përtyp,
shqyen, përdor
si ushqim
…më pas pa ndroje
rrëshqanthi
të zvarrit…të jashtëqit...
Si një virus
Terr,
ngjizje e padëshiruar
në një
shpirt të përdhunuar
më parë
shpirtin ta mbyt
pastaj zemrën
në thërrime,
jetën shuan,
vatrën e jetës,
mitrën gërryen…e
gërryen…
Si një
virus…
nga i cili
kurrë s’ke shpëtim.
©M.P.