Monday, May 30, 2016

Për drekën e shtruar në tavolinë.

Caitlyn Siehl

Për drekën e shtuar në tavolinë.
Për burrin që të bëri të besosh
që ti je një vënd që mund të lihesh pasdore.
Ti lëviz si një hajdut në një dyqan bizhuterish
gjithmonë duke pritur për ndonjë alarm,
për ndonjë gabim, dhe unë nuk di se si
të ta them që diamantet janë të tuat tashmë.
Për kupën e kafes me emrin tënd në të.
Për shtresën e joges në dollap
që po i harron duart e tua.
Do doja të isha me ty në një vënd ku ti nuk je treguar njeri i vogël
në një vënd ku ti akoma dashuron poezinë time dhe nuk buzëqesh i nënshtuar
Për shtëpine në grykën tënde
Për noçkat e këmbëve
Për lutjet në dhëmbët e tua
Të dashuroj ashtu si lirinë
Të dashuroj ashtu sikur nuk ka më vënd për asgjë tjetër
Të dashuroj si kolona e drejtë e shpinës
Do dëshiroja që të ngrihesh dhe të më takosh mua atje.”

 Solli ne Shqip : M.P.

Friday, May 27, 2016

Lutje

Caitlyn Siehl
Ja se ku është fundi përpara fillimit
Të heq nga dhëmbët si një fije spinaqi e mbetur
Shkoj të lahem në vaskë kësaj here pa menduar që të mbytem në të.
Motra ime e kalon fundjavën në apartamentin tim
pa më pyetur më parë, edhe pse e sheh mire
që dhëmbët e mi janë më të mprehtë që nga hera e fundit.
Emri yt është vetëm një emër,
Akoma nuk jam tërësisht e thërmuar pasi e mbyll derën.
Them “ faleminderit për gjithçka” dhe shkoj të laj gojën
Ti sheh “ Discovery chanal” në TV
dhe aty paraqitet një luaneshë që lëpin putrën e përgjakur pasi ka vrarë.
Ty të kujtohem unë dhe çuditesh nëse bari ishte vërtet aq i gjatë
sa ti nuk më pe kur po afrohesha.
Unë po transformohem në një diçka të egër dhe të uritur.
Kur puth lëkurën tënde përpiqem vetëm të gjej shijen e eshtrave .
Çfarë do që te ketë mbetur nga ty, shpresoj që të më harrojë.
Perktheu M.P.

Monday, May 9, 2016

E thjeshtë

Eshtë koha e mbarsjes së pemëve…
me barqet e vogla të fryra
degët i mbajnë drejtë përpjetë dhe heshtin të ngrira
dëgjojnë me vëmëndje pëshpërimën e sytheve
që rriten e mufaten brënda tyre.

Eshtë koha e mbarsjes së krimbit të mëndafshit…
pështymë e avullt e rrethon si re
dhe larva që me durim mes afshit lëvrin
krahët pret ti rriten , fluturim të lëshohet
mbi lulet që qetësisht mërmërijnë
brënda në barqet e fryra të pemëve.

Unë mbarsem dhe barku më fryhet
me mall të paralajmëruar në një kohë si kjo
për qënie, sende, dashuri që në jetën time ishin janë dhe do jenë
për boten ku jetoja, jetoj  dhe për atë që vjen
për pranverat e shkuara  dikur
kur edhe unë kam qënë një pemë
dhe per stinen e ardhme 
ku një rrenjë, degë apo një syth do jem.


©M.P.